โครงสร้างทางวากยสัมพันธ์ในการปฏิเสธใน “ธรรมศาสตรปกรณ จาด้วยแบ่งคัวตระกูล ผัวเมียพ่อแม่ลูก” Syntactic structures of negation in “thammasatpakarana chaduaibaengkhuatrakun phuamia phomaeluk”

Abstract

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาโครงสร้างโครงสร้างทางวากยสัมพันธ์ในการปฏิเสธใน “ธรรมศาสตรปกรณ จาด้วยแบ่งคัวตระกูล ผัวเมียพ่อแม่ลูก” ได้แก่ การใช้คำสั่งปฏิเสธคำว่า“อย่า” และ “บ่”        ในภาษาถิ่นพายัพ และเพื่อศึกษาหน่วยทางภาษาในระดับวลีและประโยคโดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประโยคปฏิเสธใน “ธรรมศาสตรปกรณ จาด้วยแบ่งคัวตระกูล ผัวเมียพ่อแม่ลูก” ซึ่งได้มาจากการสุ่มตามความสะดวก เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ การสังเกต ผลการศึกษาพบการใช้คำปฏิเสธภาษาถิ่นพายัพโบราณทั้ง2 คำใน“ธรรมศาสตรปกรณ จาด้วยแบ่งคัวตระกูล ผัวเมียพ่อแม่ลูก”ดังนี้ คือ  1) การใช้คำสั่งปฏิเสธ “อย่า” และ 2) การใช้คำปฏิเสธ“บ่”นั้น ยังคงมีโครงสร้างทางวากยสัมพันธ์ระดับวลีและประโยคเหมือนโครงสร้างทางวากยสัมพันธ์ในการปฏิเสธในภาษาไทยถิ่นเหนือและภาษาไทยมาตรฐานในคำว่า “ไม่” ในสมัยปัจจุบัน